Sàmara

Lieve allemaal, wat leuk om al jullie enthousiaste reacties weer te lezen, mijn dank is groot!

Afgelopen week ben ik in Sàmara geweest, een klein plaatsje aan de Pacifische kust waar de school ook een vestiging heeft. De busreis duurde 5 uur en was bloedheet maar het was een superweek. Een paar medestudenten en ik zaten in een hotel vlakbij het strand, zwembad in de tuin en prima kamers met airco, dit was wel nodig want het was een graad of 35.
We hadden afwisselend ´s ochtend of ´s middags les, wat lekker was in verband met het strand. Zo konden we dat ook afwisselen. De school stond min of meer op het strand en er huisde een apenfamilie en een koppeltje leguanen in de tuin. Er waren weer genoeg mooie dieren te spotten.

Ik heb voor het eerst echt paardgereden, wat een avontuur! Met een groepje van 4 hadden we paarden gehuurd, niemand van ons kon fatsoenlijk rijden maar de paarden zijn geloof ik wel wat gewend. Het eerste stukje was nogal onwennig, ik zat er al een ietwat onhandig op toen Amarillo het ineens op een draven zette. Ik zakte al schever en schever tot hij goddank stopte. Ik dacht nog, hoe hou ik dit 2,5 uur vol? Na 20 minuten te hebben gelopen ging het al beter. De rit ging op dit punt de bergen in waar we heel stijl omhoog en omlaag moesten, de arme paardjes maar zweten. We werden naar verschillende punten geleid waar we enorm mooie uitzichten hadden over de Oceaan en de bergen. En ik raakte steeds meer gewend aan mijn paard. We zijn over smalle paadjes gereden en door rivieren waar krokodillen zaten, deze heb ik overigens niet gezien, tot we op het strand kwamen. Daar kreeg mijn trouwe kameraad ineens enorme zin om te galoperen, hij ging er als een speer vandoor. Hier was ik bepaald niet op voorbereid, ik viel er dan ook de hele tijd bijna af en ik ben zoooo blij dat niemand van jullie mij op dat zadel heeft zien stuiteren en zien stuntelen! Maar na een paar angstige minuten kreeg ik toch de smaak te pakken, Ik had eindelijk door hoe ik moest zitten en vanaf dat moment vond ik het echt fantastisch. We hebben wel een uur keihard langs de kustlijn gegalopeerd. Zeker voor herhaling vatbaar! Het enige minpuntje was dat ik 2 dagen nauwelijks heb kunnen zitten.

Sàmara is een surfdorpje en iedereen doet het daar, dat moest ik dus uiteraard ook proberen. Samen met Angie hadden we een uur les. Mijn arme spieren waren nog lang niet bijgekomen van ons paardrijavontuur maar toch ging het goed. Eerst moesten we oefenen op het droge en leerden we hoe we moesten liggen en waar we onze handen en voeten moesten houden. En toen voor het echie. Het viel me niet tegen, aan het eind van de les konden we al helemaal blijven staan tot op het strand. ook voor het surfen geldt; nog niet vaak zó´n spierpijn gehad! Maar ook dit was het waard, in januari ga ik zeker terug om te oefenen.
Voor de rest was het gewoon een heerlijke week. We hebben veel gebeachvolleybald, gezwommen, gestrand en er waren ontzettend leuke eettentjes langs het strand met hangmatten en bankbedden en weet ik wat allemaal. De kroeg was tegenover ons hotel, altijd fijn. Tegen sluitingstijd vertrokken we dus gewoon naar het strand om de zonsopgang te bekijken, even douchen en naar school. slapen deden we wel op het strand, een week naar mijn hart!

Mijn laatste week voor de vakantie is aangebroken en vrijdag komen paps en mams al! Het gaat zo snel allemaal, we gaan 3 weken rondreizen en allemaal geweldige dingen zien. Ik hou jullie op de hoogte!

P.S. foto´s volgen, dit lukte even niet.